Jestem nauczycielem języka polskiego oraz wychowawcą klasy I- II gimnazjum.

   Uczniowie  klasy I- II gimnazjum to zespół 9 miłych chłopaków. Dwóch z nich realizuje obowiązek szkolny w formie nauczania indywidualnego. Spotykamy się z nimi w szkole trzy razy w tygodniu . Dostarczają nam wówczas wielu wrażeń, pomagają w dyżurach, angażują się w życie klasowe. Jeden z nich interesuje się muzyką młodzieżową, uwielbia gry komputerowe. Lubimy ich obecność w szkole.
Pozostali chłopcy mają różne zainteresowania, kochają zwierzęta domowe – wszyscy mają pieski.  Poza tym lubią prace w gospodarstwie rolnym, dużo pomagają rodzicom. Bardzo chętnie chodzą do szkoły, mają prawie 100% frekwencję. Lubią pracować na lekcjach, wymagają dużej różnorodności ćwiczeń i szybkiego tempa pracy. Choć niektórzy wymagają dużego nadzoru i pomocy nauczyciela. W czasie przerw międzylekcyjnych uwalniają nadmiar energii, wszędzie jest ich pełno. Bywają też niesforni, a czasem złośliwi dla siebie i innych uczniów. Pocieszające wówczas jest to, że sami przyznają się do swoich grzechów, przepraszają i obiecują poprawę. To dobrzy chłopcy- wymagają konsekwentnego działania, akceptacji, ciepła, zrozumienia,  i ogromnego serca. Choć wymagają dużo pracy i ogromu cierpliwości jestem wśród nich szczęśliwa.